حق آزادی از جمله مهم‌ترین حقوق اساسی است که اجمالاً در کلیه نظام‌های حقوقی مورد پذیرش قرار گرفته و اسناد بین‌المللی متعددی نیز بر آن تأکید نموده‌اند. این حق در مورد کودکان تبلور ویژه‌ای دارد زیرا آنان از سویی، مستحق برخورداری از آزادی و جلوه‌های مختلف آن(آزادی فکر و عقیده، آزادی در بیان عقاید، آزادی شرکت در فعالیت‌های مختلف و آزادی در حریم خصوصی) هستند و از سوی دیگر، حق برخورداری از تربیت صحیح داشته و به دلیل ناتوانی‌های جسمی و عدم رشد کامل عقلانی نیازمند حمایت‌های ویژه میباشند که لاجرم تحدید آزادی‌های عمومی آنان را در پی دارد.
اصل این مهم در نظام‌های حقوقی مختلف از جمله کنوانسیون حقوق کودک مورد پذیرش قرار گرفته، لیکن آنچه اهمیت دارد، بیان حدود و ثغور آزادی‌های مزبور است. با توجه به اینکه جمهوری اسلامی ایران در مقام الحاق به کنوانسیون مزبور، از حق شرط استفاده نموده و اعمال کنوانسیون را مقید به عدم مخالفت با موازین شرعی و قانونی دانسته، در این پژوهش به بررسی حق کودکان در برخورداری از آزادی و حدود و ثغور آن پرداخته خواهد شد.
)