مالکیت زمانی مفهومی اروپایی- آمریکایی و شیوهای برای انتقال مالکیت عین، منفعت و یا برقراری حق انتفاع به صورت زمانبندی شده است. در حقوق ما اگرچه ایجاد مالکیت منافع برای دوره زمانی معین معادلهایی همچون اجاره و یا مهایات دارد اما برقراری مالکیت عین بدین شیوه امری کاملاً بدیع بوده، از این رو نیازمند آن است که پس از بررسی، قالب یا قالبهای مناسبی به آن اختصاص داده شود.
جستار حاضر از سویی با واکاوی مفاهیم و وضعیت مالکیت زمانی و مالکیت موقت در حقوق ایران و از سوی دیگر با طرح و بررسی وضعیت و ویژگیهای عقد صلح، این عقد را به عنوان بستری مناسب برای برقراری مالکیت زمانی عین پیشنهاد میدهد و با طرح ادله موافقان و پاسخ به نظرات مخالفان، جواز چنین عقدی را در حقوق ایران نتیجه میگیرد.
در پایان نیز بر پایه این نتیجه، به تبیین ویژگیها و اوصاف این عقد پرداخته میشود.
)