دانش فنی دانش و اطلاعاتی افشانشده و معمولاً حاصل تجربه در خصوص چگونگی انجام کار اعم از تولید، توزیع یا خدمات است. دانش فنی به دلیل سودمندی، ارزش اقتصادی یافته و مبادله آن مورد توجه قرار گرفته است. از این رو قراردادهای دانش فنی شکل گرفتهاند. قرارداد «انتقال دانش فنی» یا انتقال «مالکیت» دانش فنی و قرارداد «لیسانس دانش فنی» یا اعطای «حق بهرهبرداری» از دانش فنی، دو شکل عمده قراردادهای دانش فنی را تشکیل میدهند. در عمل، انتقال دانش فنی به صورت تدریجی و طی زمان امکانپذیر است. از این رو یکی از نیازها در انتقال دانش فنی، استفاده از قالب قراردادی مناسبی است که همگام با انتقال عملی دانش فنی در طی زمان، انتقال تدریجی مالکیت آن را نیز فراهم نموده و در پایان مدت، مالکیت تمام دانش یادشده منتقل گردد. این پژوهش با طرح قالب قراردادی اجاره به شرط تملیک برای انتقال دانش فنی، درصدد پاسخگویی به این نیاز است. پژوهش حاضر پس از بررسی مفهوم دانش فنی و اوصاف آن و تبیین مفهوم اجاره به شرط تملیک و ماهیت قراردادی آن، امکان انتقال دانش فنی را با تلقی قرارداد اجاره به شرط تملیک به قراردادی مستقل از بیع و اجاره، نتیجه میگیرد و استفاده از این قالب قراردادی را متناسب با طبیعت انتقال تدریجی دانش فنی دانسته و آن را با ممنوعیت قانونی مواجه نمیداند.